Meditatie op een gedicht 7
Erik van den Brink
We laten een gedicht resoneren in ons innerlijk landschap:
ONDER ONZE VREEMDHEID
Mijn ziel zegt me, we waren
allen gebroken van hetzelfde
naamloze hart, en elk levend ding
ontwaakt met een stukje van
dat oorspronkelijke hart dat zich
een weg hunkert naar bloei.
Dit is waarom we elkaar kennen
onder onze vreemdheid, waarom
wanneer we vallen, we elkaar optillen
of in pijn, elkaar vasthouden, wanneer
plotseling blij, we samen dansen.
Leven is de vele stukjes van dat
grote hart dat zich liefhebbend
weer bij elkaar heelt.
BELOW OUR STRANGENESS – Mark Nepo vrij vertaald door Erik van den Brink Bron: https://www.huffpost.com/entry/poetry-soul_b_1929651
