De vonk en de vlam

Han van den Boogaard (1956) maakte na het afronden van zijn studie psychologie in 1980 een reis naar het Verre Oosten. In India bezocht hij onder meer de ashram van Osho. Deze reis is van grote invloed op hem geweest.

Na thuiskomst begon een lange spirituele zoektocht die pas twintig jaar later ten einde zou komen. In de jaren ’90 verdiepte hij zich vooral in het gedachtengoed van zen. Dit resulteerde in de publicatie van de zen-roman Als weerlicht aan een heldere hemel (1996). In de jaren daarna werd hij met name geïnspireerd door het leven en werk van Ramana Maharshi. Hij schreef daarover de biografie Sprekende Stilte – Leven en leer van Sri Ramana Maharshi (2004). Kort daarna schreef hij zijn eerste artikel voor het tijdschrift InZicht, tijdschrift over non-dualiteit waarvan hij tien jaar hoofdredacteur was. Sindsdien is hij blijven schrijven en publiceren over non-dualiteit en zen, wat resulteerde in de publicatie van een aantal boeken, waaronder Herinneringen aan het Nu (2013, in datzelfde jaar in het Engels uitgegeven onder de titel Memories of Now), Zen en de kunst van het kijken (2018), Looking Through God’s Eyes (2020) en Er is geen weg naar waar je bent – het wonderlijke leven van Alan Watts (2023). Zijn laatste boek, De vonk en de vlam, verscheen afgelopen februari.

Han van den Boogaard woont in Nijmegen, is getrouwd en heeft twee kinderen en twee kleinkinderen. Vanaf de jaren 1980 was hij o.a. werkzaam als freelance journalist, vertaler, onderwijskundige, acupuncturist, psychologiedocent en behandelaar in het Centrum voor Doofblinden van de Stichting Kalorama in Beek-Ubbergen. Bij gelegenheid houdt hij bijeenkomsten in Nederland of België.

‘Er is alleen maar Nu. Dat is één van de dingen die ik al lang geleden zag. Zo helder als wat, nooit meer aan getwijfeld. Maar het heeft heel veel consequenties en de meeste mensen doordenken niet wat dat betekent: dat wat er nu concreet ervaren wordt, het enige is. En dan niet zozeer wat er ervaren wordt, maar het ervaren zelf. Je moet dus door de vorm die het ervaren aanneemt heen leren kijken. Er is alleen ervaren, dat kun je ook Nu noemen. De woorden Hier, Nu, Dit verwijzen allemaal naar hetzelfde, naar het enige dat er is.’