Hoe benoem ik gevoelens van verdriet en schuld tijdens een medevreugde meditatie?

Volledige vraag:
Tijdens een medevreugde meditatie ervaar ik soms eigen verdriet, dat dan prominent op de voorgrond is en blijft. Dat brengt dan een schuldgevoel van egoïsme. Terwijl ik tegelijkertijd wel blij ben voor de ander. Hoe stip ik dit aan? Benoem ik dit als ‘schuldgevoel’, ‘er is nu verdriet’ of als ‘ik weet het even niet’?

Allen zijn mogelijk om het zo te benoemen. Geef de innerlijke reactie ruimte. Dit is wat oefenen met zich meebrengt. Dat is okay. Het mag worden gezien, gevoeld en je kan ermee oefenen door er met aandacht naar te kijken. Succes hiermee.