Inzicht en rouw
Joost van den Heuvel Rijnders
Het spirituele pad gaat ook over het loslaten van ‘ik’. Het is een bedreigende fase voor het ego en is te vergelijken met een rouwproces. We nemen afscheid van de vertrouwde wereld en maken kennis met een andere, niet vastomlijnde werkelijkheid. Mediteren wordt uiterst moeilijk in deze ‘matjes oprol-fase’. De klassieke teksten spreken over ‘de dukkha nana’s’, stadia van inzicht die gepaard gaan met een grondige ervaring van angst, misselijkheid en weerzin. Een christelijke mysticus beschrijft dit als ‘the dark night of the soul’. Joost beoefent sinds 1995 vipassana. Hij mediteerde bijna drie jaar in Birma en Nepal en sinds 2004 begeleidt hij retraites. Hij is auteur van ‘Terug naar de markt’ en ‘Terug naar het hart’. Beide boeken gaan over het toepassen en integreren van meditatie en boeddhisme in het dagelijks leven.
Dank je wel Joost voor deze mooie, ware en wijze lezing! Ook heb je mij geholpen de beslissing te nemen mij op te geven voor de jaargroep LEEF. Heb geruime tijd lopen dubben. Ik vind het zeer fijn dat je diegene die op een later tijdstip(zoals ik in dit geval) de lezing tot zich nemen, benoemt en verwelkomt! Erg aangenaam,voel me “gezien”. Fijne dag en veel lieve groeten. Anna
Graag gedaan Anna. Goed om te lezen dat je het waardeert als we iedereen verwelkomen, ook diegene die later kijken. Tot bij de jaargroep – fijn dat je meedoet!
Mooie lezing, dankjewel!
Dank je wel Jurjen.
In een donker bos hoorde ik een toverfluit bespeeld door niemand Basho – Dank voor deze lezing, zeker nog met het ego-gewaarzijn laten bezinken, deze lezing 🙂 ‘In het boeddhisme staat de bananenplant symbool voor de nutteloosheid van het aardse omdat deze onvruchtbare trossen afgeeft’, zo las ik over de bananenplant eens ergens. Mooi ervaar ik bij ‘Volkomen kernloos is de wereld’ zelf aansluitend dan nog vers 4 en 5 met de regels: ‘Bij het zien van de onderlinge strijd werd ik tenslotte vervuld met afkeer. Toen ontdekte ik de doorn, moeilijk te zien, die genesteld was hier in het hart. Door deze doorn doorboord, rent men in alle richtingen. Als men die doorn uitgetrokken heeft, rent men niet meer, loopt men niet meer vast.’ De doorn, wellicht van ‘ons’ ‘ik-je’, van ‘mijn’ leven, ‘mijn’ idee, ‘mijn’ manier, ‘mijn’…..enzovoorts. En gaat het in deze lezing over de geweldloosheid van de… Lees verder »