Over sterfelijkheid en geboortelijkheid
Erik van den Brink
De coronatijd maakt ons bewuster van onze kwetsbaarheid, van onze sterfelijkheid, en misschien ook… van onze geboortelijkheid. We kunnen mediteren op wat vergankelijk is en voorbijgaat. We kunnen ook mediteren op wat ontstaat en mogelijk wordt. Deze avond biedt, vertrekkend vanuit een oefening, een reflectie op de sterfelijkheid en geboortelijkheid van ons bestaan.
Gedicht ‘Lockdown’ WEERGEVEN
Opnieuw uit het archief ervaren/geluisterd. Dank voor deze rijke/verrijkende lezing. Een ode aan de geboortelijkheid temidden van de sterfelijkheid, van onszelf, van de ander. De ontvankelijkheid naast en temidden van de vergankelijkheid. ‘Elke inademing te verwelkomen als een pasgeboren baby. Elke uitademing te laten gaan als een stervende vriend.’ – Wat mooi! En de keuze die wij hebben hoe we met een situatie om gaan. Ademen als een baby. Rusten, in een veilige plek in het lichaam. En ons bewust te zijn dat er te midden van een (pijnlijke) vergankelijkheid nog zo vele mooie verschijnselen zijn. We hoeven ze alleen maar op te merken. Mogen wij, ik, jij niet vergeten temidden van de donkere luchten in ons bestaan en temidden van de sterfelijkheid de mooie aspecten in het leven gewaar te blijven zijn. En de andere kant van dezelfde medaille: hoe een geboorte ook pijn kan doen. En daar dan… Lees verder »
Opnieuw een bijzonder waardevolle lezing, Erik. Heel fijn om naar te luisteren. Een welgemeend dankjewel!
Dankjewel Erik! Een ontroerend onderwerp, geboortelijkheid en sterfelijkheid. Ook de waarde van pijn, zo heb ik het wel ervaren toen een vriend op sterven leek te liggen. Ik was ‘blij’ met het verdriet omdat het mij liet zien wat hij voor mij betekent.
Fijn om deze samenkomst meegemaakt te hebben en nog eens opnieuw te beluisteren.