Hoe ga je verder van een honderd voet hoge paal?
Ciska Matthes
We zitten met deze koan, een onmogelijke vraag. Als je geen enkele kant meer op kunt, waar ga je dan naartoe?
De enige mogelijkheid is dan, te rusten in niet-weten. Denk niets, wees heel stil en leeg. Dan ben je helemaal, puur aanwezig.
dag Ciska, dank voor je meditatie, maar ik merk dat ik helemaal in de knoei geraak omdat ik denk de koan niet te begrijpen en in mijn verlangen om het te begrijpen vastloop. Ik ken vanuit een eigen therapeutische ervaring het beeld van mezelf dat ik op een berg zit midden in de woestijn zonder enige richtingaanwijzer, eigenlijk verdwaald dus. Welke kant ga ik op, zonder te weten of de richting de juiste is begin ik gewoon in een richting te stappen…Is dat een beetje hetzelfde waartoe deze koan kan leiden? warme groeten Goedele
Hai Goedele, dankjewel voor je mooie bericht. Het is de bedoeling van een koan dat je hem niet snapt. Je kunt er niet uitkomen door te redeneren en juist daardoor nodigt de koan je uit voorbij het denken te gaan. Dus die aanvankelijke frustratie hoort erbij.
Het besef dat je soms maar moet gaan, ook al weet je niet wat de ‘juiste’ richting is, is een van de inzichten die de koan kan opleveren. Heel goed. Maar dat mag je vervolgens ook weer loslaten, nergens aan blijven vasthouden! Vraag jezelf opnieuw: hoe nu verder? Ontmoet ook het verlangen om het ‘goed’ te doen, en blijf ook daarin niet hangen. Zo kun je ermee zitten en niet-weten. Veel plezier ermee….
Ik hoop dat dit iets helpt. Veel liefs,
Ciska
Thanks dhamma sister, ik “denk” wel dat ik hier iets mee kan! Dankjewel voor je antwoordje. namasté